Hukay

'Pag may namatay,

tayo ay nalulumbay.

Iiyak dahil sa sakit,

dahil sa pait.

Matagal tagal din ito.

Mundo mo ay tila huminto.

Di matangaap ang biglang pagkawala

Iniwanan lang tayong puno ng mga alaala.

Mga alaalang sadyang di maisasantabi

Dahil ito'y nagbibigay ng ngiti sa ating mga labi.

Tila nakakalimutan na natin ang pait ng paglisan sa mundo

ng taong minahal natin ng totoo.

Pero sa isang iglap,

biglang kukurap.

Maiisip mo na lang na hanggang doon na lang...

Hanggang doon na lang.

Iiyak kang muli,

iyak na mas matindi.

Dadaan ang araw, linggo.

Ikaw ay tila nalilito.

Ngunit darating ang araw

na lahat ng ito ay kailangang ibaon sa limot

Dahil ikaw ay may sarili pang dapat na iniintindi

matapos ang lahat ng luha at pighati.

Dumating ang araw na kinatatakutan.

Ang lahat ay ibabaon sa hukay ng kawalan

at dapat nang kalimutan.

Nag alay ng huling dasal.

Nagpaalam ngunit iyak lamang ang busal.

Wala na. 

Wala na siya.

Sana'y ganito rin kadali.

Hukayin at ibaon sa limot,

mga alaala ng nakaraan na hanggang ngayon ay bumabalot

Sa isip at sa damdamin, pilit ibinabalik ang mga sakit

na nagdudulot ng pait.

At walang humpay na iyak ang kapalit.

Lalo pa't ang mga alalaalang bumabagabag

ay napakihrap ipagpag.

Dahil lahat ng ito'y minsa'y nagbigay-daan

upang ang iyong buhay ay magkaroon ng dahilan.

Sana'y ganun kadali ang sabihing 

"Tama na"

"Ayoko na"

Tadhana

Madalas nasaktan, minsang nakasakit

Dahil sa isang pangarap na nais makamit

Di na natuto.

Ang tigas ng ulo.

Sinabihan nang huwag,

Pero pinilit at pumalag

Di na natuto.

Ang tigas ng ulo.

Inakala na "siya na", "eto na" "sigurado na"

Pero bigo at nauwi sa wala.

Sinabihan muli na umiwas

Ngunit siya ang laging bulalas.

Di na natuto.

Ang tigas ng ulo.

Ngayo'y may nakita.

Desidido. Sya na nga.

Ngunit di maari.

Iba ang pinili.

Dahil nagmamadali

Muli ay naging sawi.

Di na natuto.

Ang tigas ng ulo.

Ilang beses pang kailangang masaktan

Bago tuluyang may matutunan?

Ngayo'y muling nabigyan nang pagkakataon

Sarili ay magpahinga at huminahon.

Pero minsa'y di maiwasan

Ang siyang inakalang tawag nang tadhana'y muling balikan.

Siya ay handa.

Ikaw ay nagpapahinga.

Landas ba'y muling pagtatagpuin?

O ito'y muling palalampasin?

Come and...get it?

We all have something that we always dream of having. And we will go great heights just to have that or to make it happen. Often, it leads to good results...or so we think it does. Many times in our journey toward what we have been dreaming for, we end up either falling short or making the wrong decisions. Which, at times, leads us to not even reaching close to achieving what we are dreaming of.

What constitutes the wrong decisions that we make? 

Simple.

Impatience.

The journey is a process. And in the process, we gain experiences. And in the experiences, we learn and grow.

Yet, we get too caught up with the dream that we never want to go through that process anymore. We want to get it instantly. No room for waiting, for thinking, for discernment. And in that impulse of immediately chasing after what we have been dreaming of, we feel happy. We feel content. 

Or so we thought we were.

Then we realize one thing: 

...the bliss was just temporary.

It becomes a fleeting moment that just fades away. Then you will feel disappointed. Causing you pain and sometimes...other people as well.

We should've learned by then, right?

Wrong.

One painful and disappointing experience sometimes is never enough for us. We would still keep on taking the quick and easy path to our dreams once we see the opportunity to do so. Waiting is never an option. Instant gratification is.

Instant joy. More disappointment. More heartbreak.

I realized that one has truly learned if he does not commit the same mistakes he has done before. 

This is something all of us should be reminded of.

We all have hopes and dreams. It is part of being human. But not all dreams are given to us in an instant. The fulfilment of our dreams is always something worth waiting for. Just like your favorite food will never be served instantly, so do our dreams. It takes time, it goes through the (painful) process. 

And it is the process that makes it refined and perfect for us.

Dream. Wait. Receive.

You deserve better.